بررسی تحولات امید زندگی بیکاری در استان‌های ایران طی سال‌های 1395-1385

نوع مقاله : مقاله علمی پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دوره دکتری جامعه‎شناسی اقتصادی و توسعه، دانشگاه فردوسی مشهد

2 استادیار جمعیت‎شناسی، دانشگاه فردوسی مشهد

چکیده

متوسط طول دوره بیکاری نسبت به نرخ بیکاری از اهمیت بیشتری برخوردار است؛ چراکه طول دوره بیکاری معیاری پویا و نرخ بیکاری معیاری ایستاست. هدف اصلی مقاله حاضر نیز تعیین طول دوره بیکاری برای بیکاران 39-20 ساله ایران به تفکیک سن، جنس و استان محل سکونت در سال‌های 1385، 1390 و 1395 است. پژوهش از نوع نسلی ـ مقطعی است و از داده‌های سرشماری‌های عمومی نفوس و مسکن استفاده‌ شده‎‎ است. تکنیک تحلیل داده، محاسبه امید زندگی بیکاری با استفاده از جدول بقا بود که با نرم‌افزار R.v.3.2.3 انجام شد. طبق یافته‌ها، شش الگو برای توضیح تحولات امید زندگی بیکاری در استان‌های کشور شناسایی شد: 1. الگوی افزایش دائم امید زندگی‎ بیکاری؛ 2. الگوی افزایش موقت امید زندگی‎بیکاری؛ 3. الگوی افزایش ناگهانی امید زندگی ‎بیکاری؛ 4. الگوی تثبیت امید زندگی ‎بیکاری؛ 5. الگوی کاهش دائم امید زندگی ‎بیکاری؛ 6. الگوی کاهش موقت امید زندگی ‎بیکاری. الگوهای اول، سوم و ششم حاکی از به تأخیر افتادن سن اشتغال جمعیت 25-20 ساله اکثر استان‌های ایران طی دوره 1395-1385 هستند. نتایج نشان داد جمعیت 20 ساله استان‎های کرمانشاه، کهگیلویه و بویراحمد و لرستان طولانی‎ترین دوره‎های انتظار برای شاغل شدن و جمعیت 20 ساله استان‎های یزد، سمنان و خراسان رضوی کوتاه‎ترین دوره‎های انتظار برای شاغل شدن را تجربه می‎نمایند.  

کلیدواژه‌ها

موضوعات

عنوان مقاله [English]

Changes in Unemployment Life Expectancy in the Provinces of Iran during 2006-2016

نویسندگان [English]

  • Mahsa Sadeghinezhad 1
  • Gholam Reza Hassani Darmian 2
1 PhD Student in Economic Sociology and Development, Ferdowsi University of Mashhad
2 Assistant Professor in Demography, Ferdowsi University of Mashhad
چکیده [English]

The average duration of unemployment is more important than unemployment rate. Because the unemployment duration is a dynamic criterion, while the unemployment rate is a static criterion. The main purpose of this paper is to determine the unemployment duration among unemployed people aged 20-39 years old in Iran by age, gender, and province of residence in 2006, 2011, and 2016. This is a generational - cross-sectional research in which the general population and housing census data have been used. The technique of data analysis was the calculation of the Unemployment Life Expectancy (ULE) using the life table, which was performed with R.v.3.2.3 software. According to the findings, six models were identified to explain changes of ULE: 1- Model of continuing increase of ULE; 2- Model of temporary increase of ULE; 3- Model of unexpected increase of ULE; 4- Model of stabilized ULE; 5- Model of continuing decrease of ULE; and 6- Model of temporary decrease of ULE. The first, third and sixth models indicate that the employment age is delayed among the population aged 20-25 years old in most provinces during 2006-2008. The population aged 20 years in the provinces of Kermanshah, Kohgiluyeh and Boyer Ahmad, and the Lorestan have experienced the longest unemployment duration, while the population aged 20 years in the provinces of Yazd, Semnan, and Khorasan Razavi have experienced the shortest unemployment duration.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Employment Age
  • unemployed
  • Life table
  • Unemployment Life Expectancy
  • Unemployment Duration

مراجع

تودارو، مایکل (1377). توسعه اقتصادی در جهان سوم. ترجمه غلامعلی فرجادی. تهران: انتشارات مؤسسه عالی پژوهش در برنامه‌ریزی و توسعه.
حسینی نسب، سید محمدابراهیم و راضیه احمدلو (1392). برآورد و پیش‌بینی کوچک ناحیه‌ای میانگین طول مدت بیکاری در ایران و اثر استان بر آن با استفاده از مدل‌های سه سطحی. مجله مدل‌سازی پیشرفته ریاضی، دوره 3، شماره 1، صص 121-101.
رازقی نصرآباد، حجیه‌بی‌بی و علی رحیمی (1393). بررسی تحولات امید زندگی مجردی در ایران با استفاده از جداول خالص زناشویی: دوره 1385 تا 1390. نامه انجمن جمعیت‌شناسی ایران، دوره 9، شماره 18، صص 118-95.
رضایی قهرودی، زهرا، مجتبی گنجعلی و فاطمه هرندی (1387). مدل انتقالی برای تحلیل داده‌های طولی با پاسخ‌های دومتغیره آمیخته ترتیبی و اسمی. مجله پژوهش‌های آماری ایران، دوره 5، شماره 1، صص 94-75.
سرایی، حسن (1390). روش‌های مقدماتی تحلیل جمعیت (با تأکید بر باروری و مرگ‌ومیر). تهران: دانشگاه تهران (چاپ پنجم).
سعیدی، پرویز (1386). نقش و جایگاه تحصیل زنان (دانشجو و فارغ‌التحصیل) در اشتغال و توسعه. پژوهش‌نامه علوم اجتماعی، سال 1، شماره 4، صص 185-151.
فیض پور، محمدعلی (1386). ترکیب جنسیتی و رشد اشتغال بنگاهی تعاونی، مجله مطالعات زنان، دوره 5، شماره 2، صص 54-33.
فیض پور، محمدعلی (1389). دوره بیکاری و عوامل مؤثر بر آن: شواهدی از بیکاران جویای کار استان یزد طی برنامه سوم توسعه. فصلنامه رفاه اجتماعی، دوره 10، شماره 39، صص 356-327.
گیدنز، آنتونی (1386). جامعه‌شناسی، ترجمه حسن چاوشیان، تهران: نشر نی.
مرکز آمار ایران (1385). نتایج آمارگیری نیروی کار 1385، تهران: معاونت برنامه‌ریزی و نظارت راهبردی مرکز آمار ایران.
مرکز آمار ایران (1390). نتایج آمارگیری نیروی کار 1390، تهران: معاونت برنامه‌ریزی و نظارت راهبردی مرکز آمار ایران.
مرکز آمار ایران (1395). نتایج آمارگیری نیروی کار 1395، تهران: معاونت برنامه‌ریزی و نظارت راهبردی مرکز آمار ایران.
مرکز آمار ایران. (1395). سرشماری عمومی نفوس و مسکن، ویژه‎نامه سرشماری عمومی نفوس و مسکن.
میرزایی، محمد (1381). گفتاری در باب جمعیت‌شناسی کاربردی، تهران: دانشگاه تهران.
هادیان، ابراهیم (1384). بررسی تأثیر آموزش افراد جویای کار بر طول دوره بیکاری آن‌ها (موردمطالعه: شهرستان شیراز). مجله تحقیقات اقتصادی، شماره 69، صص 239-217.
Caliendo, M., Künn, S. & Uhlendorff, A. (2016). Earnings Exemptions for Unemployed Workers: The Relationship between Marginal Employment, Unemployment Duration and Job Quality. IZA Discussion Paper, No. 10177.
Daniela-Emanuela, D. & Cirnu, D. (2014). Unemployment Duration in Rural Romania. Procedia Economics and Finance, 15: 1173-1184.
Foley, M. C. (1997). Determinants of Unemployment Duration in Russia. Center Discussion Paper, Economic Growth Center Yale University, No. 779.
Gaigne, C. & Detang-Dessendre, C. (2009). Unemployment Duration, City Size, and the Tightness of the Labor Market. Working Paper SMART.
Gartell, M. (2013). The College to Work Transition during the 1990s: Evidence from Sweden. Applied Economics, 44 (11): 1449-1469.
Gonzalo, M. T. & Saarela, J. (2000). Gender Differences in Exit Rates from Unemployment: Evidence from a Local Finnish Labour Market, Finnish Economic Papers, Vol. 13, No. 2.
Kupets, O. (2006). Determinants of Unemployment Duration in Ukraine. Journal of Comparative Economics, 34: 228-247.
Kyyrä, T., Parrotta, P. & Rosholm, M. (2013). The Effect of Receiving Spplementary UI Benefits on Unemployment Duration. Labour Economics, 21: 122-133.
Nagl, W. & Weber, M. (2014). Unemployment Compensation and Unemployment Duration before and after the German Hartz IV Reform. Ifo Working Papers, No. 186.
Shryock, H. S., Siegel, J. S. & Elizabeth, A. L. (1980). The Methods and Materials of Demography, Volumes 1-2. US: Bureau of the Census.
Svarer, M., Rosholm, M. & Munch, J. R. (2005). Rent Control and Unemployment Duration. Journal of Public Economics, 89 (11-12): 2165-2181.
Tansel, A. & Tasci, H. M. (2004). Determinants of Unemployment Duration for Men and Women in Turkey. IZA Discussion Paper, No. 1285.
Terracol, A. (2009). Guaranteed Minimum Income and Unemployment Duration in France. Labour Economics, 16: 171-182.
دوفصلنامه مطالعات جمعیتی
دوره 6، شماره 1 - شماره پیاپی 11
بهار و تابستان 1399
صفحه 231-260

فایل ها

اشتراک گذاری

ارجاع به این مقاله

آمار